Dreig dakloos te worden

Ik dreig op t moment dakloos te worden, economisch wel is waar ik ben 26 jaar, en ben door jeugdzorg in de steek gelaten. 1,5 jaar op straat geslapen, daarna 3 jaar spookburger geweest zwart op marktplaats kamertjes huren altijd gewerkt als de situatie het toeliet.

Ik vond een kamer legaal, en ik wou weer studeren om mijn leven te veranderen. Tijdens mijn studie kwamen alle rekeningen omhoog en ben nooit meer de schuld uitgekomen.

Ik ben in een burnout gekomen. Wat resulteerde van 40 uur werken naar 32, van 24 halve dagen naar uiteindelijk ontslag.

Nu schreeuw ik om hulp maar niemand die het kan horen.

Een uitkering heb ik nooit aangevraagd ik zag en zie het als opgeven. Maar nu kan ik niet meer.

En tegen die tijd dat als ik m nu aanvraag is het al telaat.

Ik gebruik geen drugs ik drink zelden een biertje een paar keer per jaar.

Gewoon een jongen van 26 die in de penarie zit.

Voor de duidelijkheid ben ik geboren in Nederland.

Mijn ouders zijn uitbeeld sinds mijn jeugd. Heb ik op veel internaten gezeten.

En ik kan je vertellen dat er een hoop mensen uit die groep heel kwetsbaar zijn en ik er al een paar heb zien gaan.

Dit probleem is veel groter dan wij allemaal denken.

Ik hoop dat wat mij te wachten staat zo gauw mogelijk over is.

EDIT:

Ik wil jullie uit de grond van mijn. Hart bedanken aan de tips en verhalen die ik van jullie te horen krijg. Ik ben hier echt enorm dankbaar voor.

Dat betekent veel voor me.

Ik ga er gauw mee aan de slag en nogmaals bedankt allemaal!